|
สำนึกถึง..วันเกิด
งาน..วันเกิด ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น ฉลองกัน ในกลุ่ม ผู้ลุ่มหลง หลงลาภยศ สรรเสริญ เพลินทะนง วันเกิดส่ง ชีพสั้น เร่งวันตาย อีกมุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้าแท้ หญิงแก่ ๆ นั่งหงอย และคอยหาย โอ..วันนั้น เป็นวัน อันตราย แม่คลอดสาย โลหิต แทบปลิดชนม์ วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่ เจ็บท้องแท้ เท่าไหร่ มิได้บ่น การอุ้มท้อง กว่าจะคลอด รอดเป็นคน เติบโตจน บัดนี้ นี่เพราะใคร แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส ได้ชีวิต แล้วก็หลง ระเริงใจ ลืมผู้ ให้ชีวิต อนิจจา.! ใฉนจึง เรียกกัน ว่าวันเกิด วันผู้ให้ กำเนิด จะถูกกว่า คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา ให้มารดา คุณเป็นสุข จึงถูกแท้ เลิกจัด งานวันเกิด กันเถิดนะ ควรที่จะ คุกเข่า กราบเท้าแม่ ระลึกถึง พระคุณ อบอุ่นแท้ อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตัว |