คติธรรม
การสร้างรอยยิ้มในครอบครัว๑. สัญญากับตนเองไม่ทำผิดอีก ๒. ชมกันหน่อย๓. ให้กำลังใจกันบ้าง๔. ฟังเขาพูดมากกว่าพูดให้เขาฟัง๕. ถามไถ่ทุกข์สุขกันบ้าง๖. รู้จักปฏิเสธงานสังคมบ้าง๗. ทำกิจกรรมในครอบครัว๘. รู้จักกล่าวคำ .. ขอโทษ .. ไม่เป็นไร๙. อดทน อดกลั้น ระงับโทสะ๑๐. ลดทิฏฐิ หมั่นกล่าวขอบคุณ |
อานิสงส์ของการบริจาคทานพระพุทธองค์ได้ตรัสถึงผลแห่งการให้ทานของสัปปุริสชนว่าเขาผู้นั้นย่อมเป็นผู้ที่มั่งคั่งมีทรัพย์มาก มีอำนาจมาก เป็นที่รักนับถือของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย ทั้งยังทรงตรัสถึง สัปปุริสทาน๕ พร้อมทั้งอานิสงส์ว่า๑. ผู้ให้ทานด้วยศรัทธา มีความเชื่ออย่างมีเหตุผลผลแห่งทานเกิดขึ้นแก่เขา เขาย่อมเป็นผู้มีรูปงาม ผิวพรรณงดงาม น่าดู น่าชม๒. ผู้ให้ทานด้วยความเคารพ ผลแห่งทานเกิดขึ้นแก่เขา เขาย่อมมีบุตร ภรรยา คนรับใช้ หรือบุคคลใดก็ตามบุคคลเหล่านั้นย่อมสนใจ ตั้งอยู่ในโอวาทอย่างดี๓. ผู้ให้ทานตามกาล ผลแห่งทานเกิดขึ้นแก่เขาความต้องการที่เกิดขึ้นตามกาลย่อมบริบูรณ์๔. ผู้ให้ทานด้วยจิตอนุเคราะห์ ผลแห่งทานเกิดขึ้นแก่เขาจิตของเขาย่อมได้รับความอนุเคราะห์จากบุคคลทั้งหลาย๕. ผู้ให้ทานไม่กระทบตนไม่กระทบผู้อื่น ผลแห่งทานเกิดขึ้นแก่เขาย่อมไม่พบกับความเสื่อมแห่งทรัพย์สมบัติภยันตรายทั้งปวงผู้ใฝ่ธรรมอันผู้ใดใฝ่ธรรมเป็นเนืองนิจ และรู้จักข่มจิตไม่ย่อหย่อนปฏิบัติพร้อมพั่่งดั่งครูสอน คงไม่ต้องอนาทรและร้อนใจปราชญ์สรรเสริญว่าธรรมนั้นล้ำเลิศ สุดประเสริญกว่าทรัพย์ทั้งน้อยใหญ่ธรรมคุ้มผู้ประพฤติธรรมไซร้ คงต้องได้ผลงามตามตำรา |
|
สำนึกถึง..วันเกิด
งาน..วันเกิด ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น ฉลองกัน ในกลุ่ม ผู้ลุ่มหลง หลงลาภยศ สรรเสริญ เพลินทะนง วันเกิดส่ง ชีพสั้น เร่งวันตาย อีกมุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้าแท้ หญิงแก่ ๆ นั่งหงอย และคอยหาย โอ..วันนั้น เป็นวัน อันตราย แม่คลอดสาย โลหิต แทบปลิดชนม์ วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่ เจ็บท้องแท้ เท่าไหร่ มิได้บ่น การอุ้มท้อง กว่าจะคลอด รอดเป็นคน เติบโตจน บัดนี้ นี่เพราะใคร แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส ได้ชีวิต แล้วก็หลง ระเริงใจ ลืมผู้ ให้ชีวิต อนิจจา.! ใฉนจึง เรียกกัน ว่าวันเกิด วันผู้ให้ กำเนิด จะถูกกว่า คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา ให้มารดา คุณเป็นสุข จึงถูกแท้ เลิกจัด งานวันเกิด กันเถิดนะ ควรที่จะ คุกเข่า กราบเท้าแม่ ระลึกถึง พระคุณ อบอุ่นแท้ อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตัว |
ความไม่แน่นอนของชัวิต
ยศและลาภหาบไปไม่ได้แน่
เว้นเสียแต่ต้นทุนบุญกุญกุศล
ต้องทิ้งสมบัติทั้งหลายไห้ปวงชน
ร่างของตนเขายังเอาไปเผาไฟ
สิ่งใดใดไม่ใช่ของใครหมด
ไม่ปรากฎว่าใครเป็นเจ้าของ
แม้เฝ้าหวงเฝ้าห่วงปอง
ก็จำต้องทิ้งไว้ในโลกา
จงรีบสร้างบุญกุศล เพื่อตนเองและผู้อื่น
|
รักลูก ลูกรัก พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แต่ชีพมิทนทาน ต้องร้าวรานสลายไป ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ เมื่อยามเจ้าโกรธขึง ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย ต้นไม่ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้ วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง
|